هر چند روز ولادت حضرت زينب عليها السلام روز عيد و شادمانى است ولى چه كنيم كه اين نام مقدس، پيوسته قرين رنج و اندوه بوده است. پس از گذشت شش سال از هجرت رسول الله صلى الله عليه و آله، حضرت زينب كبرى عليها السلام در مدينه منوره از آن شجره طيبه به دنيا آمدند.
در آغاز ولادت، نسيم نويد بخش زندگى سعادتمندى در خانه حضرت زهرا سلام الله عليها، وزيدن گرفت چرا كه هنوز رسول خدا صلى الله عليه و آله حيات داشتند و نام نواده عزيزشان را «زينب» نهادند.
حضرت اميرالمؤمنين على و حضرت زهرا صلوات الله عليهما هر دو از ديدن حضرت زينب سلام الله عليها، اين گل خوشبوى ولايت و رسالت خرسند بودند ولى گويا از همان آغاز، هاله اى از غم و اندوه، گهواره زيباى حضرت زينب سلام الله عليها را در برگرفته بود و گويا حوادث تلخ و جانگداز عاشورا از همان روز در رخساره زيباى اين كودك، نقش بسته بود.
نوشته اند كه پس از تولد آن حضرت، پيامبر اكرم صلى الله عليه و آله خم شدند و نواده عزيزشان را با قلبى آكنده از غم و اندوه و ديدگانى پر از اشك بوسيدند و به خاطر حوادث جانكاهى كه درانتظار نواده شان بود، آهى از قلب مباركشان برآمد كه ديدگان حاضران را پر از اشك نمود. و اين هاله غم - كه در آن نخستين روز ولادت بر رخساره نازنين حضرت زينب سلام الله عليها نقش بست - هم چنان با گذشت ايام ادامه داشت و پيوسته گسترده تر مى شد، چرا كه پس از قريب پنج سال، رسول خدا صلى الله عليه و آله به شهادت رسيدند و با شهادت آن حضرت بارش سيل آساى مصيبت بر خاندان گراميشان آغاز شد و حضرت زينب كبرى سلام الله عليها در تمام صحنه هاى غم انگيز حضور داشتند و از نزديك شاهد شهادت مظلومانه مادرشان حضرت صديقه كبرى فاطمه زهرا سلام الله عليها و 25 سال خانه نشينى پدرشان اميرالمؤمنين على عليه السلام و شهادت دلسوزانه برادرشان امام حسن عليه السلام بودند، تا آن كه حادثه فراموش نشدنى عاشورا رخ داد و اين هاله غم به اوج خود رسيد.
امام حسين عليه السلام قبل از شهادت، سفارش هاى لازم را به حضرت زينب سلام الله عليها نمودند و ايشان را به صبر و بردبارى امر نمودند و به سوى ميدان با قلبى محكم و بى هراس ازآينده نهضت، حركت كردند.
حضرت زينب كبرى سلام الله عليها نيز پرچم پرافتخار نهضت امام حسين عليه السلام را بر دوش گرفتند و نگذاشتند اين پرچم الهى بر زمين افتد و با اقتدار وشهامتى كه تاريخ نظيرش را نديده، در برابر امير خون آشام كوفه و شاه پليد شام ايستادند و با سخنرانى هاى جاودانه شان زندگى را در كامشان تلخ ساختند.
حضرت زينب صلوات الله عليها با عظمت و شموخ، نگاهى تحقيرآميز به آن سركش بى نام و نسب مى كند و فرياد برمى آوردند كه: «الحمد لله الذي اكرمنا بنبيه صلى الله عليه وآله و سلم و طهرنا من الرجس تطهيرا... انما يفتضح الفاسق ويكذب الفاجر و هو غيرنا و الحمد لله؛ سپاس خداى را كه ما را با انتساب به پيامبرش گرامى داشت و ازآلودگى و ناپاكى دور ساخت. و همانا شخص تبهكارى (چون تو) رسوا مى گردد و بدكار و پليد دروغ مى گويد و خدا را شكر كه آنان غير از ما هستند.
ابن زياد كه منتظر چنان جواب تندى نبود، از آن حضرت مى پرسد: كار خدايت را درباره خاندانت چگونه ديدى؟ حضرت زينب سلام الله عليها با همان سربلندى و مناعت مى فرمايند: «و الله مارايت الا جميلا، اولئك قوم كتب عليهم القتل فبرزوا الى مضاجعهم و سيجمع الله بينك و بينهم فتختصمون عنده...؛ به خدا قسم جز نيكى و زيبايى نديدم.آن ها قومى بودند كه خداى متعال كشته شدن در راهش را بر آنان نوشته بود و لذا با شجاعت به قتلگاه خويش شتافتند ولى به زودى خداى ـ عزوجل ـ تو و آنان را در يك جا گرد آورد تا در پيشگاهش محاكمه شويد.
در مجلس يزيد ، گفت و گوهاى زيادى بين بانوى قهرمان كربلا و آن پليد رخ داده كه همه اش دلالت بر عظمت و قهرمانى حضرت زينب سلام الله عليها دارد.
هنگامى كه يزيد با چوب خود، به دندان هاى مبارك امام حسين عليه السلام مى نواخت و آن اشعار معروف كفرآميزش را مى سرود، اهل بيت امام حسين عليه السلام تاب تحمل اين منظره را نداشتند و بى اختيار مى گريستند ولى حضرت زينب سلام الله عليها، بى آنكه خم به ابرو بياورند، با بيانى على وار بر آن سركش غدار فرياد زدند: «اى يزيد! آيا گمان كردى كه چون بر ما سخت گرفتى و اطراف زمين و آفاق آسمان را بر ماتنگ كردى و سرانجام ما را مانند اسيران به اين طرف و آن طرف كشاندى از اين است كه ما نزد خدايمان خوار گشته ايم و يا تو را در پيش خدا قدر و منزلتى هست؟ و يا پنداشتى كه اين بزرگى مقامت است؟! لذا چون دنيا را به كام خويش يافتى و كارها را وفق مراد خود ديدى با تكبر باد در دماغ افكندى و شادمان و مسرور، نگران آرزوهاى خود شدى؟! بدان كه اگر خدا به تو مهلت داده است از اين جهت است كه خود مى فرمايد: «آنان كه كافر شده اند گمان نكنند كه اگر مهلتى به آن ها داديم به سود آنان است، بلكه به آن ها مهلت مى دهيم تا بيش تر به گناه، روى آورند و سرانجام عذابى دردناك و خواركننده در انتظارشان خواهد بود.» آيا باز آرزو مى كنى كه: اى كاش نياكان ما كه در بدر كشته شدند، اين جريانات را مى ديدند!! بى آن كه خود را گناهكار بدانى و يا گناه خويش را بزرگ شمارى و اينك با چوب دستى خود بر دندان هاى امام حسين صلوات الله عليه مى زنى؟! حق دارى! زيرا باريختن خون هاى پاك و مطهر اين ستارگان، عقده دل پليدت گشوده مى شود و نهال غمت ريشه كن مى گردد! مطمئن باش تو نيز به زودى در پيشگاه خداى متعال بازگشت خواهى نمود و در آن جا است كه آرزو خواهى كرد اى كاش در دنيا لال و كور بودى.
اى يزيد! به خدا سوگند! جز پوست خود نشكافتى و جز گوشت خود قطع نكردى و بر خلاف ميل خود، به زودى نزد رسول خدا باز خواهى گشت و اهل بيت و پاره هاى تنش را در كنارش با عزت و احترام خواهى يافت... و به زودى تو و آن كس كه تو را بركرسى نشاند و بر گردن مؤمنين مسلط كرد، خواهيد دانست كدام يك از ما بدكار و از حيث لشكريان ناتوانيم، در آن روزى كه داور خداست و خصم تو جد ما است و اعضا و جوارحت عليه تو گواهى خواهند داد. و اگر چه در اين دنيا ما را به غنيمت گرفتى ولى به زودى غرامت خويش را از تو باز خواهيم ستاند.
در تاريخ آمده است كه پس از اين سخنان شجاعانه حضرت زينب كبرى سلام الله عليها، چنان يزيد و اطرافيانش حيرت زده گشتند كه تا مدتى بى حركت ماندند و يك خاموشى مرگبار بر مجلس يزيد حكم فرما شد، گويى بر سرشان پرندگان نشسته بودند «كان على رؤوسهم الطير».
اين همه عظمت و جلال در كجا و در چه كسى ديده مى شود جز آن كه دختر حيدر كرار اميرالمؤمنين على عليه السلام و زبان او در كام باشد.
اين سخن كوتاه مشتى از خروار و نمونه اى از شجاعت ها وقهرمانى هاى قهرمان بانوى كربلا بود كه مى خواستيم از ولادت باسعادتش بيشترين بهره را ببريم و الگويى از آن بانوى نمونه اسلام ارائه دهيم تا براى مردان و زنان جهان سرمشق باشد و با گام نهادن در خط پرافتخار حضرت زينب سلام الله عليها، همراه با حضرتش محشور شويم وشفاعت آن حضرت نصيبمان گردد.
بار ديگر فرا رسيدن اين عيد بزرگ و مبارك را به تمامى علاقمندان و پيروان اهل بيت عصمت و طهارت عليهم السلام تبريك وتهنيت عرض مى نمائيم.